Τώρα που το ξανασκέπτομαι υποπτεύομαι ότι κάποιοι θα το έχουν σκεφθεί κι αυτό, πριν από μένα, αλλά ο πιό κατάλληλος για να το γνωρίζει/διαπιστώσει είναι ο cosm, και πολύ θα τον παρακαλούσα γιαυτό. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να αναπτύξω για τώρα, ξέχωρα, την δική μου πρωτόγονη άποψη. Άλλωστε, το πρωτότυπο, λίγο-πολύ, κουβαλάει την φρεσκάδα του...
Εισαγωγούλα:
Η κάθε κυβέρνηση μεταφέρει με τον εαυτό της, εν γένει, μιά παράσταση, μια αφήγηση, ένα σκηνικό, ένα στυλ, και τέλος πάντων μια συμπαραδήλωση των αλληλοενεργουμένων... [αν κάνω τερατώδες λάθος στους όρους βοηθείστε]
Αυτός ο εκδηλούμενος χαρακτήρας του αεί υποβαλομένου και προτεινόμενου σχήματος αποτείνεται προς διαρκώς επαναλαμβανόμενη δυνάμει συναίνεση, και συνεπώς, ο όρος εξουσία, από αυτή την άποψη δεν είναι μόνο λάθος αλλά και αποπροσανατολιστικός.
Ίσως να θυμάται κανείς ότι το 2004, έκανα κι εγώ τις δικές μου μικρές ερμηνείες.
Τότε, το ένα σκέλος αφορούσε την "δύναμη του άδειου", "του ανώδυνου κι ευχάριστου τίποτα", τον Κωστάκη του τίποτα, που δεν αποτελεί εξαίρεση από μια σειρό πολιτικών, που εμφανίστηκαν τότε κυρίως, ώς "κύριοι τίποτα" που τότε παρατηρούσε ο Πάγκαλος (τον έλεγα: ... ο Φουσκωστάκης...)
Το 2ο σκέλος περιέγραφε την ΝΔ ως fascade -βιτρίνα -ένα κουκλοθέατρο, μιά παράσταση για το κοινό (με την πχ Νατάσα Lady-D) , που παίζεται για το κοινό οχι για να εξωραίσει τα πολιτικά δρώμενα, όπως πολλοί κοινωνιολόγοι νομίζουν, αλλά διαχωρίζοντας την παραγματικότητα σε πράξεις, που δεν παρακολουθούνται, και σε ένα ναρκισσικό ψυχικό στήσιμο του πολίτη στην αυταπάτη της εξω-ιδιώτευσης - (σκεφτείτε τον όρο).
το 3ο ήταν η λογική της συνάφειας το: "πόρτα-πόρτα" .
Όλα τα παραπάνω ήσαν αδιανότητα και για τον Σημίτη και για τον ΓΑΠ. (κατά τα άλλα κατάλαβαν γιατί έχασαν τις εκλογές ενώ αν η ΝΔ είχε τα επιτεύγματά τους θα είχε στείλλει τους αντιπάλους της στο χρονοντούλαπο; )
Ο Δήμος θα θυμάται την επι των προηγουμένων εκλογών παρατήρησή μου ότι αυτή η απογοητευτική φυσιογνωμία του Σαμαρά, είναι ίσως καταλληλότερη σαν περσόνα, από εκείνη την πεντακάθαρη και ειλικρινή του Παπανδρέου διότι συνδυάζει τον ψυχισμό του μέσου έλληνα (που ήδη παρεύεται δια μέσου του μεγάλου κοινωνικού σοκ και που τώρα καλείται να το διαχειριστεί) και απεικονίζει εκπληκτικά, συνδυάζοντας όλες σχεδόν τις εκφάνσεις του ADBDA Kübler-Ross model. Δηλ η φάτσα του πρωθυπουργού εκδηλώνει αντιστοιχία ψυχικής ταύτισης πρωθυπουργού και κατοίκου της χώρας.
Τα εισαγωγικά πιστεύω ότι εισήγαγαν στο σχετικό πνεύμα...
Σήμερα θα πώ κάτι που σκέφθηκα και με ανησύχησε πολύ. Μου ήρθε ξαφνικά στον νού ότι ο Σύριζα είναι το μόνο κόμμα που έχει έντονα θηλυκά χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά που γνέφουν διαρκώς μέσω μιάς γοητείας αδικημένης ευαισθησίας και ... και ....
Θα ξεκινήσω καταρχήν με ένα υλικό άτεχνο, χύμα, συνεπαφικό, πρωτο-προσανατολιστικό.
Με την πρόοδο της σκέψης μπορούμε ίσως να το αναπτύξουμε. Επιθυμώ να τοποθετήσω και σε πίνακα ονομαστικά βαθμονομημένες αξίες για να δημιουργηθεί κάτι σαν συνολικός τελεστής ή μια τάση.
Brainstorming.
Πιθανά συστατικά θηλυκής ανάλυσης:
το κοτέτσι, το πόρτα-πόρτα, η συνευαισθησία της αγωνίας [πχ ΣΥΡΙΖΑ], τα flat δικαιώματα, σεμνά και ταπεινά, Σπηλιωτόπουλος, Αλ Μητρόπουλος, o Σύριζα είναι θηλυκός-χαιδεύει τους οπαδούς θηλυκά...
Πιθανά συστατικά αρσενικής ανάλυσης: Γιακουμάτος -ο τσάμπα μάγκας, Βενιζέλος -άγρια λογική-στεγνότατος,
Η έννοια της αξιολόγησης πώς παίζει; είναι θηλυκής αρέσκειας και νοοτροπίας ,ή αρσενικής και ποιό κόμμα την διαχειρίζεται σωστότερα και καταλληλότερα;
Εισαγωγούλα:
Η κάθε κυβέρνηση μεταφέρει με τον εαυτό της, εν γένει, μιά παράσταση, μια αφήγηση, ένα σκηνικό, ένα στυλ, και τέλος πάντων μια συμπαραδήλωση των αλληλοενεργουμένων... [αν κάνω τερατώδες λάθος στους όρους βοηθείστε]
Αυτός ο εκδηλούμενος χαρακτήρας του αεί υποβαλομένου και προτεινόμενου σχήματος αποτείνεται προς διαρκώς επαναλαμβανόμενη δυνάμει συναίνεση, και συνεπώς, ο όρος εξουσία, από αυτή την άποψη δεν είναι μόνο λάθος αλλά και αποπροσανατολιστικός.
Ίσως να θυμάται κανείς ότι το 2004, έκανα κι εγώ τις δικές μου μικρές ερμηνείες.
Τότε, το ένα σκέλος αφορούσε την "δύναμη του άδειου", "του ανώδυνου κι ευχάριστου τίποτα", τον Κωστάκη του τίποτα, που δεν αποτελεί εξαίρεση από μια σειρό πολιτικών, που εμφανίστηκαν τότε κυρίως, ώς "κύριοι τίποτα" που τότε παρατηρούσε ο Πάγκαλος (τον έλεγα: ... ο Φουσκωστάκης...)
Το 2ο σκέλος περιέγραφε την ΝΔ ως fascade -βιτρίνα -ένα κουκλοθέατρο, μιά παράσταση για το κοινό (με την πχ Νατάσα Lady-D) , που παίζεται για το κοινό οχι για να εξωραίσει τα πολιτικά δρώμενα, όπως πολλοί κοινωνιολόγοι νομίζουν, αλλά διαχωρίζοντας την παραγματικότητα σε πράξεις, που δεν παρακολουθούνται, και σε ένα ναρκισσικό ψυχικό στήσιμο του πολίτη στην αυταπάτη της εξω-ιδιώτευσης - (σκεφτείτε τον όρο).
το 3ο ήταν η λογική της συνάφειας το: "πόρτα-πόρτα" .
Όλα τα παραπάνω ήσαν αδιανότητα και για τον Σημίτη και για τον ΓΑΠ. (κατά τα άλλα κατάλαβαν γιατί έχασαν τις εκλογές ενώ αν η ΝΔ είχε τα επιτεύγματά τους θα είχε στείλλει τους αντιπάλους της στο χρονοντούλαπο; )
Ο Δήμος θα θυμάται την επι των προηγουμένων εκλογών παρατήρησή μου ότι αυτή η απογοητευτική φυσιογνωμία του Σαμαρά, είναι ίσως καταλληλότερη σαν περσόνα, από εκείνη την πεντακάθαρη και ειλικρινή του Παπανδρέου διότι συνδυάζει τον ψυχισμό του μέσου έλληνα (που ήδη παρεύεται δια μέσου του μεγάλου κοινωνικού σοκ και που τώρα καλείται να το διαχειριστεί) και απεικονίζει εκπληκτικά, συνδυάζοντας όλες σχεδόν τις εκφάνσεις του ADBDA Kübler-Ross model. Δηλ η φάτσα του πρωθυπουργού εκδηλώνει αντιστοιχία ψυχικής ταύτισης πρωθυπουργού και κατοίκου της χώρας.
Τα εισαγωγικά πιστεύω ότι εισήγαγαν στο σχετικό πνεύμα...
Σήμερα θα πώ κάτι που σκέφθηκα και με ανησύχησε πολύ. Μου ήρθε ξαφνικά στον νού ότι ο Σύριζα είναι το μόνο κόμμα που έχει έντονα θηλυκά χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά που γνέφουν διαρκώς μέσω μιάς γοητείας αδικημένης ευαισθησίας και ... και ....
Θα ξεκινήσω καταρχήν με ένα υλικό άτεχνο, χύμα, συνεπαφικό, πρωτο-προσανατολιστικό.
Με την πρόοδο της σκέψης μπορούμε ίσως να το αναπτύξουμε. Επιθυμώ να τοποθετήσω και σε πίνακα ονομαστικά βαθμονομημένες αξίες για να δημιουργηθεί κάτι σαν συνολικός τελεστής ή μια τάση.
Brainstorming.
Πιθανά συστατικά θηλυκής ανάλυσης:
το κοτέτσι, το πόρτα-πόρτα, η συνευαισθησία της αγωνίας [πχ ΣΥΡΙΖΑ], τα flat δικαιώματα, σεμνά και ταπεινά, Σπηλιωτόπουλος, Αλ Μητρόπουλος, o Σύριζα είναι θηλυκός-χαιδεύει τους οπαδούς θηλυκά...
Πιθανά συστατικά αρσενικής ανάλυσης: Γιακουμάτος -ο τσάμπα μάγκας, Βενιζέλος -άγρια λογική-στεγνότατος,
Η έννοια της αξιολόγησης πώς παίζει; είναι θηλυκής αρέσκειας και νοοτροπίας ,ή αρσενικής και ποιό κόμμα την διαχειρίζεται σωστότερα και καταλληλότερα;